ฉันเหมือนคนกำลังจะตาย

 เบื่อโคตรๆ เสียใจก็แล้ว ร้องไห้ก็แล้ว ทำไมไม่ดีขึ้นนะเรา..แต่ละคนว่าปัญหามีไว้ให้แก้ไข แล้วถ้าแก้ไม่ได้ล่ะ ยิ่งปํยหาเนี๊ย ยิ่งแก้ลำบาก

จะเลือกกตัญญูหรืออกกตัญญูดีวะ..

เคยมีคนบอกเราว่า ทำอะไรก็ได้ให้คนที่เรารักมีความสุข แล้วคนที่เรารักเค้าอยากให้เรามีความสุขบ้างหรือเปล่า เคยคิดมะว่ากรูยังมีหัวใจ ยังไม่ได้ตายไปสักหน่อย..ถูกในมุมของเค้าแหล่ะที่อยากเห็นคนสวยเช่นเรามีความสุขแต่มันคงจะเป็นคนละประเด็น คนละมุมมองมากกว่า อยากตาย แต่ก็ไม่รู้ว่าตายแล้วจะดีขึ้นมั้ย

เบื่อสุดๆกับชีวิตในโลกนี้

เหมือนนิยายเน่าสิ้นดีชีวิตหนอ

คนนั้นรัก คนนี้รัก นั่นก็รอ

แต่ตัวเรานี่หนอเบื่อสุดใจ..

 

Read Full Post »

อะไรทำให้บางระจันแตก

 บางระจันแตกเพราะอะไรที่จริงตามประวัติศาสตร์ได้ระบุอย่างขัดเจน แต่เนื่องด้วยยุคนั้นข้าวยากหมากแพง(แล้วกินหมากทำไมเนี่ย) แต่ที่เรารุ่นใหม่น่ารู้คือสมัยก่อนแม้อาวุธจะไม่มีแต่ก็มีอาวุธที่สำคัญกว่านั่นก็คือหัวใจของเหล่านักสู้นั่นเอง…ใจคืออาวุธที่สำคัญกว่าสิ่งใด

แม้ตัวตายหาได้กลัวสิ่งใด…

อันประวัติชาติไทยน่าเคารพ

ไทยหลายศพพลีชีพเพื่อชาติไว้

ไทยเป็นไทยไม่ได้เป็นข้ารองใคร

ไทยเป็นไทยแม้ตัวตายวายชีวี

แต่วันนี้ไทยกลับ…ฆ่าไทยแล้ว

โธ่ผองแผ้วเหล่าไทยต่างขวัญหนี

ไทยฆ่าไทย ไม่รักไทยเศร้าสิ้นดี

หรือไทยนี้ขาดแล้วซึ่งซึ้งจิตใจ…

Read Full Post »

สายน้ำแห่งชีวิต

 ใจของคนเราต่างมีเหตุผลในการตัดสินใจทั้งนั้น ความผูกพันธ์ที่นับวันต่างก็จะจางหาย กรรมใดที่ทำไว้ต่อกันขอลาเพื่อให้ใครอีกคนสงบสุข..เพื่อนฉันมันโง่หรือบ้ากันแน่ถึงบอกแบบนี้

ก็แค่ห่วงน่ะแหล่ะ บีเองก็ไม่ไมเวลามากมายเลยอีกอย่างเดี๋ยวนี้ก็เป็นอะไรไม่รู้ ป่วยบ่อยจังเหมือนว่าใกล้ตายซะงั้นบางที..แค่นั้น(หรือเปล่า)

สายน้ำแห่งชีวิตที่รอการชดใช้..ใช้กรรมที่ตนเองได้ก่อขึ้น การตายยุติทุกอย่างได้จริงหรือเปล่า..ไม่มีใครตอบได้หรอกนอกจากตัวเอง

รักที่ไม่มีวันกลับมาได้

เหมือนหัวใจที่สลายตรงสายน้ำ

เหมือนนทีที่ไหลไปไม่กลับลำ

ดังสายน้ำเหือดแห้งไป..จากนที

ในบางครั้งที่เรายังมีสุข

คำว่าทุกข์ดูเหมือนจะเล็กน้อย

สุขคณา..เกินจำนรรเกินบรรยาย

แต่วันนี้มีเพียงกายและใจตน

หัวใจสลายใครกันหนอหุหุหุหุ

 

Read Full Post »

ใครหนอผิด

ชีวิตที่กำลังไร้ความรู้สึก

หลายคนต่างไขว่คว้าหาสิ่งที่ใฝ่ฝัน..ฉันเองก็เคยเป็นนะ..แต่มาวันนี้ รู้สึกว่ามันคงไม่ใช่

"คิมจัง ณบ้านหลังเล็กชายป่าเขาเฝ้ามองการกลับมาของแม่แต่แม่ก็ไม่กลับ..คิมจังไม่รู้เลยว่าเหตุที่แม่ไม่กลับนั้นเพราะอะไร

แม่น้อยใจอย่งมากกลับการที่คุณตาของคิมจังขอร้องแม่ว่าอย่าให้คิมจังเรียกแม่ว่าแม่..แม่อยู่ในฐานะเพียงพี่สาวของคิมจังเท่านั้น..แม่เจ็บแต่ไม่มีใครล่วงลึกรับรู้ถึงความรู้สึกนี้เลย

คิมจังได้แต่มองดวงดาวแห่งวรัติกาลว่าเมื่อไหร่แม่จะมา เมื่อไหร่แม่ของฉันจะมา..เด้กน้อยเฝ้ามองอย่างนั้นจนวันนี้ที่เติบใหญ่ เขาไม่เคยเข้าใจว่าครอบครัวเป็นอย่างไรจนกระทั่งได้ทำร้ายคนที่รักเขามากที่สุดคือแม่..แม่ที่วันหนึ่งได้มาพบกัน วันที่แม่ของคิมจังต้องจบชีวิตด้วยมะเร็งเม็ดเลือด เขาต่อว่าแม่สารพัดด้วยความอึดอัดมาแรมปี..แต่ไม่รู้เลยว่าแม่

.กำลังหมดลมหายใจในทุกวินาที..

เดือนต่อมาแม่สิ้นใจไปด้วยความเจ็บปวด คุณตาเพิ่งบอกว่านี่ล่ะคิมจังแม่ของเธอ..เด็กน้อยที่เป็นผู้ใหญ่ในวันนี้ร้องไห้อย่างไม่อายใคร..จนกระทั่งน้ำตานั้นกลายเป็นหยดเลือดที่ร่วงหล่นบนพื้นพสุธาแห่งนี้…"

Read Full Post »

ไม่รักก็ไม่ทรมาน(มั้ง)

บ้างก็ว่าความรักนั้นสวยงาม..บ้างก็ว่าความรักนั้นขื่นขม..ใครหนอใครกำหนด.. ความรักที่สวยงามคือรักที่เกิดจากการให้หรือการครอบครองกันแน่นะ

หรือรักเพียงแค่ต้องการใกล้ชิดเค้าหรือเธอคนนั้น..แต่รักที่ไม่ได้อยู่ใช้ชีวิตร่วมกันล่ะ..มันจะเจ็บปวดสักแค่ไหน..หรือรักมันออกแบบไม่ได้..ถ้าไม่รักก็คงไม่ทรมานหรือเปล่า

มันก็แล้วแต่ใครจะออกแบบความรักของตัวเองแต่ยังไงก็อย่าลืมรักตัวเองด้วยละกัน

..เพราะว่ารักอาจทำให้ใจเศร้า

เหลือเพียงเราในวันเหงาก็เป็นได้

รักจริงแท้หรือลวงหลอกให้ฝันไป

รักสดใสหรือเลวทรามตามใจคน

 

 

Read Full Post »

เพราะชีวิตคือชีวิต

ตราบใดที่คนเรายังต้องยู่บนโลกที่ไม่มีใครยืนยันได้สักคนว่าโลกใบนี้กลมหรือเบี้ยว..ก็นี่ละน๊า ขนาดโลกที่อาศัยอยุ่ยังบอกไม่ได้..เข้าเรื่องดีกว่า

ตอนนี้เพื่อนๆสบายดีมั้ยทั้งที่ม.รังสิตและราม กรูคิดถึงโคตร ประมาณว่าไม่ตายแต่เหงาเส่ะ.. ตอนนี้มีโปรเจคที่มันอยู่ในหัวสืบเนื่องมาจากว่า

"เมื่อสมัยที่คนสวยเช่นชั้นยังเยาว์วัยอยู่ ชอบท่องเที่ยวไปสู่ท้องทะเลและภูเขาประมาณนั้น..ทีนี้ชั้นเลยว่าอยากจะทำรายการเกี่ยวกับการท่องเที่ยวมั่กๆๆ..คิดมานานแล้วแต่ก็ยังไม่ได้ลงมือซะทีตอนนี้ชั้นเริ่มลงมือแล้วจ้า แบบว่าเริ่มหาข้อมูลเองอ่ะ..นี่แหล่ะชั้นของแท้ ต้องทำด้วยตัวเองถึงจะเท่ห์..ที่เหลือก็ต้องดูกันต่อไป"

Read Full Post »

เมื่อเราต้องจากกัน

วันนี้เด็กหญิงตัวน้อยที่เคยอยู่เคียงข้างฉันตลอดเวลาเกือบ 7 เดือนที่ผ่านมา แต่วันนี้เราต้องห่างกันซะแล้ว ใครจะรู้บ้างฉันรู้สึกอย่างไร ความห่วงใยมันทรมานแค่ไหน หยาดน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาไร้คนคอยซํบให้.. หัวใจของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังจะสลายลงไปแล้ว

…"เหตุใดเล่าเจ้าต้องพรากจากอกแม่

..ความรักแท้แม่ให้เจ้ารู้ใช่ไหม

…ตัวไกลห่าง หัวใจใกล้ไม่ร้างไกล

–พบกันใหม่ในวันหน้า..หากว่ามี

..เสียงเวลาใกล้เข้ามาแล้วสิหนอ

แก้วกานดาเคยเคลียคลอ..จำห่างหนี

..เขาพรากเจ้า..ปวดร้าวเศร้าฤดี

..ต่อแต่นี้..แม่คงมีเศร้าเคียงกาย.."

แด่ใครก็ไม่รู้**

Read Full Post »

เชื่อมั้ยการเป็นเจ้าของกิจการอะไรสักอย่างมันไม่ยากหรอก

พ่อของฉันสอนไว้ว่ากว่าที่พ่อจะมีวันนี้วันที่ลูกได้อิ่ม พ่อเหนื่อยสักแค่ไหน เพราะอะไร เพราะกว่าจะผ่านเรื่องต่างๆมามากมาย ชีวิตล้มไม่รู้ต่อกี่ครั้งแต่ทุกครั้งนั่นคือความสุขของลูกสาวตัวน้อย ๆนั่นคือฉันเอง.. วันนี้วันที่ฉันก้าวตามพ่อแต่มันแค่คนละแบบอย่างเท่านั้น  ฉันเป็นเจ้าของกิจการอะไร2-3อย่างในตอนนี้แต่ฉันไม่ลืมที่พ่อสอนไว้ว่า

"จำไว้ล่ะลูก กว่าเราจะเติบโตได้ คนในครอบครัวต้องมาที่หนึ่ง คนในครอบครัวไม่ใช่บ้านเราแต่เค้าคือพนักงานของเรา เราต้องให้เค้าอย่างเต็มร้อยเราก็จะได้จากเค้าอย่างเต็มร้อย ข้าวที่เรากินอิ่มทุกคนร่วมกันเหนื่อยมาทั้งนั้นเพียงแค่เราต่างกันในคำว่าหน้าที่เท่านั้นเอง..ฉันเคยงอแงหลายครั้งแต่เมื่อนึกถึงพ่อกำลังใจที่เคยหายก็กลับมาอีกครั้ง..เพราะฉันรักพ่อเหมือนที่พ่อรักฉัน..ที่สำคัญเรามีกันแค่สองคนเท่านี้เอง"

Read Full Post »