http://media.imeem.com/m/gCKOeqt1y5 ขวานไทยใจหนึ่งเดียว – ฉันนั่งดูข่าวด้วยความรู้สึกหดหู่บอกไม่ถูก ไม่คิดว่าที่นี่คือเมืองไทย
ฉันเคยช็อกนะตอนที่สึนามิเข้าแต่วันนี้กับตอนนั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง
ในอดีตบรรพบุรุษเราต่างถือดาบ จับปืนไว้ฆ่าข้าศึกเพื่อรักษาชาติบ้านเมืองให้เรา(ไม่รู้ก็ไปดูบางระจัน สุริโยไทหรือนเรศวรก็ได้)
แต่วันนี้ไทยถือดาบ ปืน ในโลกยุคสมัยที่ว่าเจริญแล้วไว้แบ่งแยกอาณาเขตกัน นี่สีกูนั่นสีมึง..อย่าข้ามเขต
แผนที่ประเทศไทยถูกกำหนดไว้สองสีนี้หรือ ไม่ใช่แดง ดำ ขาว น้ำเงินแล้วหรือ
เรายังมีธงชาติสีเดียวกันใช่หรือเปล่า เรายังรักในหลวงของเรามากอยู่ใช่หรือไม่
ฉันรักในหลวง สงสารท่านเหลือเกิน ทำไมท่านต้องดูพวกเราทะเลาะกัน แบ่งแยกกัน ฆ่ากันเอง
ขวานนั้นหากไม่มีด้ามให้จับแล้วก็เปรียบว่าขวานนั้นใช้การมิได้เลย เรากำลังลบด้ามขวานเราออก ด้วยเพราะอะไรกัน
ฉันภูมิใจที่ได้เกิดบนแผ่นดินไทย และขอตายบนแผ่นดินไทย ภูมิใจที่ได้มีในหลวงที่แสนดีเกินกว่าจะกล่าวเปรียบได้
แต่วันนี้ฉันเสียใจ เสียใจที่เห็นคนไทยเราแตกแยกกัน เราไม่รักกันแล้วหรือ สยามเคยเป็นเมืองยิ้มฝรั่งอยากมาเที่ยวบ้านเรา
แม้เจอสึนามิแต่เขาก็มา แต่วันนี้สยามไม่ใช่เมืองยิ้ม หากแต่ไปไหนก็มีแต่ มีด ดาบ ปืน ระเบิด อ้อแล้วก็เด็กที่เป็นผ้าขาว
เรากำลังลดประชากรที่สำคัญของชาติเราหรือเปล่า พ่อแม่ไม่รักลูกหรือ คลอดง่ายนักหรือ ไม่เสียใจหรือหากลูกของท่านเป็นอะไรไป
เสียใจและอนาถใจแทนบรรพบุรุษจริงๆ แผ่นดินไทย ชาติไทย เสียหายจนยากจะกู่กลับ
ขอชาติกลับมาเป็นชาติได้หรือไม่
ขอให้เราคิดถึงพระราชฤทัยของในหลวงของเราจริงๆ ได้หรือไม่
ไม่ถอย ไม่หยุด ไม่ยอมแพ้ สุดท้าย คือคนไทยหรือเปล่าที่สูญเสีย